نبودن تو یعنی...

تو نیستی  و من میل شدیدی به مردن دارم و نا امیدی گناهی است نابخشودنی انگاه که مرگ در سایه موهایت چرت میزند   شاعر این شعر  فکر کنم زهرا اسدی باشه

دارم stage تماشا میکنم. اما فکرم جاهای دیگه است. فکرم رو اینه که چرا یه مدت پرخورتر از قبل شدم؟ چرا من هنوز مادر نشدم؟ چرا همه مادر شدن؟ چرامن تو این دنیا اینقد تنهام؟ چرا همسر به خاطر خریدن یه بسته قهوه کوچک اینقد سرم غر زد؟ چرا دیگه کسی نمونده که حتی من بهش زنگ بزنم؟ اخرین بار یک ماه پیش به خواهرم که مریض بود زنگ زدم و تو کل مدت مریضی که از یه سال قبل شروع شده بود همیشه زنگ میزدم. اما اون از وقتی خوب شد و من دیگه خیالم از بابتش راحت شد حتی یه زنگ نزده؟ این همه بی مهری تو خانواده من از کجا سرچشمه میگیره؟ چرا هیچ کدومشون جز من نیازی به زنگ زدنا و احوالپرسیای روزانه یا حتی ماهانه به خمدیگه نمیبینن؟ من راه به راه شارژامو تموم میکنم و همسر هی م...

فقط میدونم چشمام خیسن. روبروی همسر نشستم و دارم میگم تا خفه نشم و سعی میکنم اون سنگ بزرگی که راه گلومو بسته و هل بدم پایین. دارم به سه سالقبل فکر میکنم به روزی که داشتم تو فیس با "گ" چت میکردم. خبر بارداری دروغی منو شنیده بود و اونم که سن ازدواجش با من یکی بود و درگیر بازی ناباروری بود ازم در مورد اینکه چطورباردارشدم پرسید بعدشم تبریکی گفت و خداحافظ. امشب عکس نوزاد تازه متولد شده شو تو پیجش گذاشته و نوشته "فدای پسر گلم شم من". و من نمیدونم چرا یهو بغضی قدیمی و آشنا دوباره راه گلومو میبنده و دوباره چشمانم خیس میشن. صبح تو باشگاه آیدا پرسید نی نی ندای؟ گفتم نه و باز هم بغض کردم. خسته ام خسته از خواهش های تکراری از خواهرم که عکس دلسا و برتم بفر...

با دیدن یه عکس هم میشه به هم ریخت! یه عکس از شیرین کاری یه بچه. گفته بود و واقعا هم طوری شدم از منتظر نیستم و حوصله این داستانا رو ندارم. اما دله دیگه. دل با منطق و عقل و اینا سر وکار نداره. و گاهی حرف حرف خودشه. حتی اگه مریض باشی و خیلی جاهات درد کنه و انرژی سابق و نداشته باشی. حتی اگه فکرت درگیر خیلی از مشغله های ناتموم زندگی باشه باز یه روز اون خواستنه سرباز میکنه و دلت و به جوش و خروش خواستن میندازه.  هفته قبل تو عروسی وقتی تنها سرنیز نشسته بودم بین اون همه مردم، یه دختر خیلی ناز و خوشگل حدودا 3-4 ساله اومد و با چشمای خیسش گفت بهم آب بده. چقدر حس خوبی بهم دست داد از اینکه بالاخره یه بجه از من چیزی خواست و من الکی هم شده عین مامانش...

عصری مامان زنگ زد. باز طبق معمولخوابای رنگی دیده بود. چقدر ذوق کرده بود. میگفت خواب خوبی دیدم خیره. میگفت خدا دعای منو که روزی پنج بار به درگاهش میکنم رد نمیکنه. خواستم بگم مامانی پس چطور یازده ساله من یه چشمم اشکه یکی آه. چطور این همه سال تلاشم بیهوده بود؟ چطور الان زیر بار این همه بدهی هستیم به خاطر تلاشای نافرجام؟ اما بازم خدا رو شکر که هستی مامانی. خدا رو شکر که بعد عمری گوشیم زنگ خورد و صدای تو اون ور خط بود. و برام خوابهای رنگی تعریف میکنی.    پ ن: نظرات قبلی همه تایید و جواب داده شد. ممنون از همراهیتون. ببخشید اگه دیر شد واقعا جواب دادن به کامنتها با نت سیم کار که لنگ میزنه سخته خودشم با گوشی. ...

سلام   سلامی به گرمی و دلچسبی بخار خشکشویی ها در زمستون!! (خب نت پرسرعت ندارم فعلا باید خودم بگم اسمایلی چشمک یا خندونک با نیش باز) دوستان گلم در مورد اینکه مشکلم دقیقا چیه زیاد نمیخوام توضیح بدم اما مشکل فقط فکم نیست و اخیرا زانومم مشکل پیدا کرده مشکلی که همیشه باهام میمونه یه جورایی عین فکم اما بدتر از اون. و خب میشینم همه اینا رو کنار هم میچینم و میگم خب اون از خانواده شوهری که هیچ وقت باهام مثل یه عروس رفتار نکردن، اون از سالها مشکل نازایی و شب و روزم یکی شدن به خاطر اون مشکل، بعد فکم، بعد مشکلات این سالهای درس خوندن همسر و حقوق نگرفتنش، اینم از زانوم حالم تا دو هفته افتضاح بود. خدا میدونه چقدر ناراحت بودم و گریه میکردم. اما ی...

نمیدونم چم شد یه دفعه که حرفایی رو بهش گفتم که نباید! حرفایی که هشت سال پیش اخرین بار به زبون اورده بودم وقتی هنوز دختر بچه بودم! امروز بعد فکر کردن به حرفای دیشبش عصبی شدم چون تمام دیشب و سکوت کرده بودم. امروز اوتقدر حرفای بدی گفتم که خودمم برام عجیبه اینها از زبون من گفته شده باشه. حرفایی در مورد جدایی در مود نازاییش در مورد سختیایی که به خاطرش کشیدم و در مورد بدی های خانوادش. اما الان پشیمونم و اصلا نمیدونم اون حرفا رو چطور گفتم. اما من در کل از غرور همسر به ستوه اومدم نه از چیز دیگه. غرورش دیگه کاسه صبرمو لبریز کرده. همین. اما نباید حرفی از کلمه ممنوعه جدایی میزدم من ازاین کلمه استفاده نکرده بودم باهاش. اما الان که گفتم پشیمونم. چون هرکز...